આ જીવન પર પ્રભાવ કોનો છે ?
ભાવ ભીનો લગાવ કોનો છે ?
કોઈ વાતે ના ઓછું લાગે છે,
પ્રેમ-મય રખરખાવ કોનો છે ?
હોઠ છે ચૂપ ને હસે ચહેરો,
આટલો ઋજુ સ્વભાવ કોનો છે ?
ખુશીઓ બેસુમાર આપી છે,
તોય લાગે અભાવ, કોનો છે ?
આમ તો આસપાસ કોઈ નથી,
ભીતરે છે પડાવ, કોનો છે ?
– પ્રવીણ શાહ
કડવું લીમડા જેવું ભાવે પણ ખરું,
જોઈ મોમાં પાણી આવે પણ ખરું.
હોય સામે તો નચાવે પણ ખરું.
સ્વપ્નમાં આવી સતાવે પણ ખરું,
સત્ય આજે સાવ ફિક્કું અવતર્યું,
જૂઠ એમાં રંગ લાવે પણ ખરું.
સૌ સમય આવે ગયા ઘર છોડીને,
રિક્તતાને ઘર નિભાવે પણ ખરું.
કોઈ પૂરા ને સવાયા છે અહીં,
કોઈ હા માં હા પુરાવે પણ ખરું.
એમ તો સ્વાગત થશે તારું બધે,
કોઈ ઘરનું દ્વાર તાવે પણ ખરું.
– પ્રવીણ શાહ
કેમ એવું કઇં મને લાગ્યા કરે,
દૂરથી પણ કોઈ બોલાવ્યા કરે !
ક્યાંક હું ખોવાઈ જાઉં રસ્તામાં,
એ મને મંજિલ તરફ વાળ્યા કરે.
જિંદગીમાં રોજ આવે ઉત્સવો,
ને પવન ખુશબૂ નવી લાવ્યા કરે.
દુ:ખ પછી ના સુખ કદી જોવા મળ્યું,
સિલસિલા આ કોઈ બદલાવ્યા કરે.
લાગણી તો રહે પરસ્પર સૂરમાં,
ને જીવન બસ તાલમાં ચાલ્યા કરે.
– પ્રવીણ શાહ
અજાણ્યાં શરીરો, સ્વજન અજનબી
હવે થઈ ગયું આ વતન અજનબી
લડ્યો છેક સુધી હું જેને લીધે
અરે ! નીકળ્યું એ જ મન અજનબી
પરિચય કદી થઈ શક્યો છે જ ક્યાં ?
જનમથી રહ્યું છે જીવન અજનબી
ફરી ક્યાંક બીજે હવે જનમશું
અડું છું તો લાગે છે તન અજનબી
બધું એકસરખું બીબાં ઢાળ છે
પ્રથમથી જ વાતો પવન અજનબી
-હર્ષ બ્રહ્મભટ્ટ
તમે હંસ હું મોતી
પાણી લાગે અમથું ખારું નથી હવે હું રોતી
ઉપર શાંત પરંતુ પાણી અંદર બહુ હઠીલાં,
અઘરા આ સરવરની અંદર નથી ક્યાંય પણ ચીલા,
ઊંડી ડૂબકી મારી મુજને તળિયે લેજો ગોતી.
પાંખ હોય તો કે’ દિવસની આવી હોત કિનારે,
ચાંચ મહીં બિડાઈ જવાનો ખરો ઈરાદો મારે,
બંધ છીપમાં ભવભવથી હું વાટ તમારી જોતી.
– મુકેશ પુરોહિત
સાંજ ઢળે ને આવે તારાં સ્મરણોનું અજવાળું .
સાજણ, કેમ કરી સંભાળું !
એક અમસ્થી અટકળ લઇને કેમ બધું શણગારું ?
ભીંત,ટોડલો,આંગણ,ઉંબર ને હોવું આ મારું.
ઉજાગરાને આંખે આંજી શમણાં પાછાં વાળું.
સાજણ,કેમ કરી સંભાળું !
ઉભડક જીવે બારસાખ પર સૂક્કાં તોરણ ઝૂલે;
સૂરજનું છેલ્લું કિરણ લઇ ઇચ્છા અઢળક ખૂલે;
પાંગત પર બેસીને ઠાલાં પડછાયાં પંપાળું.
સાજણ,કેમ કરી સંભાળું !
— વિમલ અગ્રાવત
સ્થળસમયનું ચક્ર છેદી હું તને ઝંખ્યા કરું
તારો નથી કંઈ વાંક એમાં હું મને ડંખ્યા કરું
યાદોનો અજગર મને એવો વળ્યો વીંટળાઈને
કે મારી પાસેનાં બધાં ફૂલ ખર્યા ચીમળાઈને
રંગો વિનાની આ છબીને હું સદા રંગ્યા કરું
હું તને ઝંખ્યા કરું-
કેવળ સ્મૃતિથી જીવવાનું કેટલું મુશ્કેલ છે !
ભાંગ્યા ઝરૂખાથી ભરેલો ખાલી ખાલી મહેલ છે
પથ્થરોમાં શૂન્યતાનું શિલ્પ હું કોર્યા કરું
હું તને ઝંખ્યા કરું-
– મહેશ દવે
