સાક્ષી છું

પળોની લડાઈમાં મરતા જતા નગરનો સાક્ષી છું.
આ માટી મારો શ્વાસ છે,
અહીં મારો જીવ ગભરાશે.

ઘૂંટાયેલા અવિશ્વાસથી જન્મેલી શૂન્યતાનો સાક્ષી છું.
તારા હાથે મને ઘડ્યો છે,
તારા હાથે હું તૂટી જઈશ.

સૂનકાર સાગરમાં રખડતા તોફાનોનો સાક્ષી છું.
મોજાઓનું તાંડવ મારો મદ છે,
એ મારા સૌથી ચિર સાથી બનશે.

ટેરવે ઉગેલી વેલના ગુલાબી ફૂલનો સાક્ષી છું.
સ્પર્શ મારી લત છે,
એ મારી તરસ બનશે.

–અખિલ શાહ

ઊર્મિની રાજધાની

શી એમની અદાઓ, શી એમની જવાની !
નયનોનું સ્વર્ગ જાણે, ઊર્મિની રાજધાની !

છે કોણ આંખ સામે નખશિખ જિંદગાની,
એક હાથમાં મહોબ્બ્ત, એક હાથમાં જવાની.

રસબસ છે એની વાતો, શી વાત છે સુરાની !
હર શબ્દ છે શરાબી, પૂરો નશો, જબાની.

ખામી વિનાનું સર્જન, તસ્વીર ક્લ્પનાની,
સર્વાંગ એક જાણે સુંદર ગઝલ ખુદાની !

તેઓની એક ‘હા’માં, તેઓની એક ‘ના’માં !
છે જીંદગી હકીકત, છે જીંદગી કહાની.

છે મૌનમાં કથાઓ, આની નથી અદાઓ,
ખામોશ પણ રહ્યા તો હર ચીજ બોલવાની !

એ પણ ‘અમીન’ જીવન જીવી તેણે બતાવ્યું,
કુરબાન થઈ શકે છે, શી રીતથી જવાની.

– અમીન આઝાદ

ચાલી ગઈ

જશે, ચાલી જશે, ગઈ, એ વિચારે રાત ચાલી ગઈ,
ખબર પણ ના પડી અમને કે ક્યારે રાત ચાલી ગઈ.

તમે જ્યાં આંખ મીંચી કે બધે અંધાર ફેલાયો;
તમે જોયું અને એક જ ઇશારે રાત ચાલી ગઈ.

હજી તારાની સાથે જ્યોત્સ્નાની વાત કરતો’તો,
હજી સાંજે તો આવી’તી સવારે રાત ચાલી ગઈ.

જુઓ રંગભેદથી બે નારીઓ ના રહી શકી સાથે,
ઉષા આવી તો શરમાઇ સવારે રાત ચાલી ગઈ.

તમારા સમ ‘અમીન’ ઊંઘી શક્યો ના રાતભર આજે,
પરંતુ કલ્પનાઓના સહારે રાત ચાલી ગઈ.

– અમીન આઝાદ

કાલે મળીએ છીએ

સો વાતોની એક વાત
અમાસ કે અજવાળી રાત
આપણે કાલે મળીએ છીએ

થોડા તડકે થોડા છાયે
હું જમણે તું બેસે ડાબે
રુદયના મંજૂલ ધબકારે
અસ્ત ઉદયને સંધિ કાળે મળીએ છીએ
આપણે કાલે મળીએ છીએ

વાણી વિલાસને ભૂલી
પળ બે પળ કાળને રોકી
બંધ આંખોને પલકારે
ક્યાંક મન-સરવરની પાળે મળીએ છીએ
આપણે કાલે મળીએ છીએ

હરિયાળી પર હળવે પગલે
એક બીજાને ડગલે ડગલે
ઝાકળના ઝીણાં છલકારે
મધુર સ્મૃતિઓ વચાળે મળીએ છીએ
આપણે કાલે મળીએ છીએ

ઘન ઘોર ઘટાની પારે
દૂર દૂર અગમ્ય આરે
કડ કડ વીજને ચમકારે
કોઈ મેઘ ધનુષી ઢાળે મળીએ છીએ
આપણે કાલે મળીએ છીએ

– પ્રવીણ શાહ

આજ- કાલ

કહે છે કે કાલ કોણે જોઈ છે ?
છતાં માણસ કાલને માટે
આજને જીવે છે,
જો તે આજને માટે આજને જીવતા શીખી લે,
તો એને કાલની ચિંતા ના રહે.
પછી તો એના સપના સાકાર થવા લાગે,
જે કાલે મળવાનું છે, તે એને
આજે મળી જાય.
હવે એ ચોક્કસ કહી શકે કે હા
કાલને મે જોઈ છે-
કાલને મે આજે જોઈ છે.

– પ્રવીણ શાહ

કેમ કરીને રાખું ?

આટલા બધા સંબંધ : એને કેમ કરીને રાખું ?
શબરીની જેમ એક પછી એક બોરને જાણે ચાખું !

નહિ જાણું હું કઈ ઘડીએ આવશે છેવટ રામ
રાતાં રાતાં બોરની પાછળ ધબકે કોનું નામ ?

પહેલાં મને રામજી, ચાખો : લાગણી મારી લીલી
ઝૂંપડીની આસપાસમાં જુઓ, વાડી કેવી ખીલી !

રામજી ! આ તો તારી વાડી, ખીલ્યાં તારાં ઝાડ
બોરના કરું ઢગલા જાણી ફૂલના મ્હેકે પ્હાડ.

પ્હાડની પડખે રામજી ! તમે નદી થઈને વહો
લયનો દીવો તરતો તરતો કોઈ કિનારો લહો !

– જગદીશ જોષી

હવે મળવું નથી

વાતને રસ્તે વળવું નથી,
આપણે હવે મળવું નથી…

આપણો મારગ એકલવાયો,
આપણે આપણો તડકો-છાંયો,
ઊગવું નથી, ઢળવું નથી,
આપણે હવે મળવું નથી…

હોઠથી હવે એક ના હરફ,
આંખમાં હવે જામતો બરફ,
અમથા અમથા ગળવું નથી,
આપણે હવે મળવું નથી…

– જગદીશ જોષી