આમ તો આ બજાર ખાલી છે,
ભાવની ચઢ-ઉતાર ખાલી છે.
ના ઊગ્યો ચાંદ, ના ખર્યો તારો,
રાત જેવી સવાર ખાલી છે.
કંઇ જ સૂઝતું નથી હવે મનને,
એક તારો વિચાર ખાલી છે.
લાગણી કે ના પ્રેમ છે એમાં,
આ નજરના પ્રહાર ખાલી છે.
લાશ થઈને પડ્યો છે દેહ એમાં,
સમજોને કે મઝાર ખાલી છે.
– પ્રવીણ શાહ
જરૂરી હતું તો નિકામે ગયા,
અમે બસ ખુદાની લગામે ગયા.
જુઓ સૂર્ય પશ્ચિમ દિશામાં ડૂબે,
અમે પણ અમારા મુકામે ગયા.
મળે ઝેર તો પણ પીવાનું હતું,
અમે ટેવ વશ જામ-જામે ગયા.
પછી કાફલાને ભટકતો મૂકી,
અમે બે-ઘડી જાત સામે ગયા.
ઘણું ચાલી-દોડીને થાકી ગયા,
પછી શ્વાસ લાંબા વિરામે ગયા.
– પ્રવીણ શાહ
નિકામે- ઈચ્છાથી, આશાથી
છેક તળિયે જઇને તપાસી જો,
એ જ મોતી હશે, ચકાસી જો.
તું ધરા ને પંખી ગગન માગે,
આવે સાગર તરી ખલાસી જો.
ફૂલ ખીલ્યાં કંઇ બાગમાં એવા,
આજ પાછી ફરી ઉદાસી જો.
કોણ બીજું એનું કહ્યું માને,
હું જ એના ઘરનો નિવાસી જો.
અહીં મળ્યો કુદરતી લિબાસ મને,
નહીં મળે મુજ સમો વિલાસી જો.
– પ્રવીણ શાહ
સૂરજ પાસે શીતળતા માગીએ,
એને ગરમીનો આંક બતાવીએ.
વાદળને કહો કે જળ પૂરતું આપે,
માગે તો થોડું પાછું આપીએ.
કાષ્ઠ બળ્યા છે, એની ચિન્તા ના કર,
રાખ હશે ઊની, થોડું તાપીએ.
સૌને જોયા છે ગાઢી નિદ્રામાં,
પણ આંખ ખુલે ત્યારે તો જાગીએ.
કાલે બાકીના સૌ કામ કરીશું,
આજે મંજિલની પાછળ લાગીએ.
– પ્રવીણ શાહ
હું અમસ્તો બહાર ઊભો છું,
લઇને સારા વિચાર ઊભો છું.
રાત કેવી ઉતાવળે ચાલી,
હાથમાં લઇ સવાર ઊભો છુ.
એ જ કાયમના સાથી રહેવાના,
હું લખાવી કરાર ઊભો છુ.
લો લખી આપું તમને પણ હૂંડી,
હાથ રાખી ઉદાર ઊભો છું.
જીભ તો ફાવે તેમ બોલે છે,
મનમાં રાખી હકાર ઊભો છું.
– પ્રવીણ શાહ
હાલ છે બિસ્માર, મન અકળાય છે,
વેગિલા ધબકાર, મન અકળાય છે.
એક દીવો ગોખમાં પ્રગટાવજો,
ભીતરે અંધાર, મન અકળાય છે.
ઘૂઘવે વાદળ, કહો ક્યારે જશે,
વીજને ઝબકાર મન અકળાય છે.
કોઇ ના આવે, ના અહીંથી જાય છે,
અધખૂલા છે દ્વાર, મન અકળાય છે.
કોઇના પગલાં અહીં ક્યારે થશે?
છે ગહન સંચાર, મન અકળાય છે.
– પ્રવીણ શાહ
કર મન એક વિચાર જવું છે,
ખોલી સઘળા દ્વાર જવું છે.
ના બોલાવે કોઈ છતાં પણ,
મારે વારંવાર જવું છે.
કોઈ કશું ના પૂછે ગાછે,
તેથી બારોબાર જવું છે.
કોણ પછી તો રોકી શકશે?
એક વાર તું ધાર જવું છે.
દ્રશ્યોને પણ ઓળંગીને,
તેજ-તિમિરની પાર જવું છે.
– પ્રવીણ શાહ
