એ જળ છે કે મૃગજળ છે, શેં નક્કી કરવું ?
સાચું છે કે એ છળ છે, શેં નક્કી કરવું ?
હિમશિખરને ઢાંકીને બેઠું છે એ તો,
ધુમ્મસ છે કે વાદળ છે, શેં નક્કી કરવું ?
મુખ ધુએ છે ઉષા જેની છાલકથી એ,
અશ્રુ છે કે ઝાકળ છે, શેં નક્કી કરવું ?
આંસુ આંખ સુધી આવીને અટવાયું છે,
શું આંસુની પાછળ છે, શેં નક્કી કરવું ?
માત્ર ચમક જોઈ છે એની આંખોમાં પણ,
શા કારણ એ વિહવળ છે, શેં નક્કી કરવું ?
‘આનંદ’ જે વસતો ના ઊંચી મહેલાતોમાં,
સંતોષી કે નિષ્ફળ છે, શેં નક્કી કરવું ?
—અશોક જાની ‘આનંદ’
ગણ્યા કરું છું, દિવસો અને વર્ષો,
એમ કરતાં વહી ગઇ સત્તાવીસ સાલ.
શોધતી રહે મારી નજર,
થાય કે તમે કયાંક તો હશો ?
પરંતુ તમે તો ચારેકોર વ્યાપેલા છો આ વિશ્વમાં.
તમે તો હતા હિમાલય શા ઉન્નત, શીતલ અને ઉજ્જવલ.
આજે ય તમે છો પવનની લહેરમાં, ઉપવનની સુંદરતામાં,
ફૂલની સુગંધીમાં, પર્વતની સ્થિતપ્રજ્ઞતામાં, સમુદ્રની વિશાળતામાં,
સત્યની સરળતામાં, પ્રેમની અખૂટતામાં અને ગોખમાં જલતા
દીવાની જ્યોત જેવી સ્થિરતામાં.
પંચતત્વની અનુભૂતિ જેવું તમારું અસ્તિત્વ સકળતામાં,
પામું છું પળેપળ-
ચિરંજીવ અસ્તિત્વ
~~~
દૂરે શું કે અંતિકે શું ?
ઘરે શું કે પછી બાહિરે શું ?
દિવસ હોય કે રાત્રી,
સવાર સાંજની પરવા શી ?
બસ તળેટી ચાહ્યા કરે ચાહ્યા કરે ચૂપચાપ-
ચાહ્યા કરે આકાશને.
મેઘદૂતી વાદળમાં પરછાંઇના
આકાશ જ્યારે મંડરાઇ મંડરાઇને ચૂમે છે તળેટીને,
શ્યામલા હરીભરી તળેટી લજ્જાથી ઓછી ઓછી થઇ જાય છે.
સાચે જ સ્વીસની એ તળેટીએ
અનન્ય પ્રેમની ભાષાથી ભરી દીધું મારા હૃદયને.
—ધૃતિ મોદી
જ્યાં ચૂકવ્યું છે એક મજૂરે ઉધારને
આવી છે ચૂંક પેટમાં માલેતુજારને
તાસીર આ જગતની સમજવા કદી કદી
પંપાળવી પડે છે અરીસાની ધારને
તેં નભની વારસાઈ કરી કે નહીં હજી !
આગળ ધપાવે કોણ પછી કારોબારને !
સંસાર તારો, ટેવ જો તારી શીખી ગયો
પેદા કરે છે પ્રેમથી ખુદના શિકારને
એ માંદગી સમજતો રહ્યો કેટલા વરસ !
અચરજ થતું’તું સાંભળે જો ઓડકારને
— ભાવેશ ભટ્ટ
વાત સુધરી શકે, વાત જો થાય તો,
આટલી વાત બંનેને સમજાય તો!
આપ સીધા જ રસ્તે જતા હો અને
માર્ગ સામે ચડી જાતે ફંટાય તો?
એ જ ડરથી અરીસો એ જોતા નથી
સામે છેડેથી આરોપી ઝડપાય તો!
પ્રેમમાં ઊંડા ઊતરો પછી ભય રહે
હો ગળાડૂબ ને શ્વાસ રૂંધાય તો?!
આ ક્ષણોની રમત ત્યાગવી નહિ પડે,
સાત કોઠા સમો કાળ ભેદાય તો!
-– શબનમ ખોજા
ऐ ज़िंदगी के राही हिम्मत न हार जाना
बीतेगी रात ग़म की बदलेगा ये ज़माना
क्यों रात की सियाही तुझ को डरा रही है
हारे हुए मुसाफ़िर मंज़िल बुला रही है
बस जायेगा किसी दिन उजड़ा जो आशियाना
बीतेगी रात ग़म की …
हाथों से तेरे दामन उम्मीद का न छूटे
दम टूट जाये लेकिन हिम्मत कभी न टूटे
मरने में क्या धरा है जीने का कर बहाना
बीतेगी रात ग़म की …
— Rajinder Krishan
Bahaar, S.D.Burman, Talat Mehmood
આપણે તો એટલામાં રાજી
આખાયે જંગલમાં રોજ રોજ ફૂટે છે
ક્યાંક એક કૂંપળ તો તાજી
આપણે તો એટલામાં રાજી….
એકાદુ પંખી જો ડાળ ઉપર બેસે
તો થાય, મળ્યું આખું આકાશ
એકાદું ગીત કોઈ મોસમનું ગાય
તો ય રોમ રોમ ઊણી પલાશ
એકાદી લહેરખી જ્યાં પવનની સ્પર્શે
ત્યાં રણઝણતી ઝાલરી વાગી
આપણે તો એટલામાં રાજી….
પાણીની એકાદી છાલકમાં હોય કદી
રીમઝીમ રેલાતો મલ્હાર
છાતીમાં નાંગરેલ સપનામાં હોય
કોઈ એકાદી ક્ષણનો વિસ્તાર
એક એક કૂંપળમાં જંગલ ઊભરાયા
કોઈ પૂછે તો કહીએ કે હાજી
આપણે તો એટલામાં રાજી….
– રમણીક સોમેશ્વર
આવે બહુ વિચાર ધારોધાર ચાલશે,
ને મનની વાત મનમાં હારોહાર ચાલશે.
છે શક્યતા વિચારથી હું ઓળખાઉં ના,
ઊઘડતું મારું મૌન ભારોભાર ચાલશે.
એવું થયા કરે કે સમયાતીત થવું છે તો,
પોતાપણું કદાચ બારોબાર ચાલશે.
જીવનમાં એટલી જરૂરત સૌની હોય છે,
અહીં લાગણી, લગાવ અપરંપાર ચાલશે.
ફિલસૂફી જીવવાની નવતર જોઇએ કિશોર,
ક્યાં લગ જૂની ઘરેડ વારંવાર ચાલશે ?
–ડૉ. કિશોર મોદી
A way of talking 