अच्छा नहीं लगता

जिधर जाते हैं सब जाना उधर अच्छा नहीं लगता
मुझे पामाल* रस्तों का सफ़र अच्छा नहीं लगता

ग़लत बातों को ख़ामोशी से सुनना, हामी भर लेना
बहुत हैं फ़ायदे इसमें मगर अच्छा नहीं लगता

मुझे दुश्मन से भी ख़ुद्दारी की उम्मीद रहती है
किसी का भी हो सर, क़दमों में सर अच्छा नहीं लगता

बुलंदी पर इन्हें मिट्टी की ख़ुशबू तक नहीं आती
ये वो शाखें हैं जिनको अब शजर* अच्छा नहीं लगता

ये क्यूँ बाक़ी रहे आतिश-ज़नों*, ये भी जला डालो
कि सब बेघर हों और मेरा हो घर, अच्छा नहीं लगता

*पामाल = घिसा-पिटा, उजड़ा
*शजर = वृक्ष, पेड
*आतिश-ज़नों = आग लगाने वाले

- जावेद अख़्तर‬

તેં કહ્યુ કે….હેં !

ધરપત રાખીએ શેં !
અડાબીડ અચરજની ઉપર
મીંડુ મુક્યું તે

સરસર વ્હેતી હવા કહે કે કુંજગલી તે કયાં છે
અવઢવ પ્હેરી આંખ વહે કે મનચલી તે કયાં છે
કયાં છે કયાં છે કરગરતા ને
તેં કહ્યુ કે….હેં !

ટપક ટપક ટપ ટપકે કાંઈ નેવેથી રઘવાટ
ધબક ધબક ધબ ધબકે તેથી વાવ્યો છે તલસાટ
ધુમ્મસની તું સળ સંકેલી
અણસારો તો દે !

- નરેશ સોલંકી

જેવું કંઇ નથી

આમ જુઓ મનમાં આ ઉત્પાત જેવું કંઇ નથી,
મન ના માને તોય એમાં વાત જેવું કંઇ નથી.

ચોતરફ છે ગાઢ ને ચિક્કાર અંધારું છતાં,
દિલ કહે છે તોય અહીંયા રાત જેવું કંઇ નથી.

કોઇ દિ’ માથે ચઢે ને કોઇ દિ’ પગમાં નડે,
લાગણીમાં જાત કે કમજાત જેવું કંઇ નથી.

આપણે કરીએ ભલે સમજી ગયાનો ડોળ પણ,
ખુદને જો સમજી શકો, સૌગાત જેવું કંઇ નથી

ઢોલિયે ઢાળ્યું ભલે શીમળાના રૂનું ગાદલું,
ઘાસ પર ખરતાં એ પારિજાત જેવું કંઇ નથી.

પ્રેમથી ‘આનંદ’ જો કરતાં રહો આખું જીવન,
તો પછી અવસાદની ઔકાત જેવું કંઇ નથી.

- અશોક જાની ‘આનંદ’

નર્યા આદેશમાં

એટલી ભીનાશ ક્યાં જીવંત છે આ રેતમાં,
ચિત્ર એનું કેવી રીતે દોરવું અહીં, સહેજમાં !

આભ જેવો તેં ભલે પાલવ દીધો ઈશ્વર! છતાં,
સ્વપ્ન એમાં ટાંકવાની ક્ષમતા ક્યાં પ્રત્યેકમાં?

નમ્રતાથી વાત કરશો તો બધા સ્વીકારશે,
કૈં જુદી થઇ જાય છે ઘટના નર્યા આદેશમાં !

ઉત્સવોનાં ઓરતા ‘ને આ અપેક્ષાઓની લત,
ક્યાં મળે છે મનને કંઇ સંતોષ જેવું એકમાં !

આમ લાગે કે-બધું છે, આમ લાગે-કંઇ નથી,
હોય એ સરતું રહે છે રેત માફક, રેતમાં.

હોય સારો-સાચો માણસ આપણી વચ્ચે, પછી,
ફાંફા શાને મારવા, આ ઉપનિષદ ને વેદમાં ?

– સુનીલ શાહ

લાવી છું

સોને મઢેલી સાંજની એક વાત લાવી છું.
તારા જડેલી રાતનું આકાશ લાવી છું.

સૂરો નથી, કે સાજ ને સરગમ નથી તો પણ,
ઝુલે હવા કાયમ લળી એ રાગ લાવી છું.

હો પાનખર બધ્ધે, ને છો સૂક્કી હવા વનમાં,
ફરફરતું એવું લીલું લીલું પાન લાવી છું.

પુષ્પો જુઓ છે શબ્દના ને પ્રેમની કળીઓ ,
સાથે અહીં હું લાગણીના હાર લાવી છું.

ના માનશો આ નયનથી આંસુ વહયાં મારા,
સત્કારવા બસ ભાવભીની આંખ લાવી છું.

મન છે,નમન છે, હોઠ તો બસ બંધ છે અહીંયા,
પણ ગાન મનના મખમલી સો વાર લાવી છું.

- દેવિકા ધ્રુવ

બચાવીને

વિચારોને વમળમાં આજ આવ્યો છું ડુબાવીને,
કિનારે એમ લાવ્યો જાત મારી હું બચાવીને.

ખરે છે ડાળડાળેથી હવે વળગણનાં પર્ણો દોસ્ત,
જરા મેં જોઈ લીધું ઊર્ધ્વમૂળે વૃક્ષ વાવીને.

પ્રતીક્ષાની આ પીડા દ્વારને ઓછી નથી હોતી ,
હવા કરતી રહે છે છેડતી સાંકળ હલાવીને.

તમારા ઘરનાં રસ્તેથી પ્રવેશું છું હું અનહદમાં,
અહીં તેથી હું આવ્યો છું બધી સરહદ વટાવીને.

બધું આ બ્હારથી તો ઠીક છે બદલાવ તું ભીતર ,
અરીસો આખરે બોલી ઊઠ્યો છે બ્હાર આવીને .

- ગૌરાંગ ઠાકર

ઢોળાય છે

છાંયડાનો પ્લાન તોયે પાસ તો ક્યાં થાય છે,
ઝાડવાની એક ડાળી રોજ ધક્કા ખાય છે !!

છોકરો પેટાવતો’તો કોડિયામાં છોકરી ,
ગામ આખું મસ્ત થઈને ધૂન-કિર્તન ગાય છે.

કેમ, ક્યારે ,કોનું ,કેવું ઠેબું વાગ્યું પ્હાડને ?
આજની તારીખમાં પણ ત્યાં નદી ઢોળાય છે.

શ્વાસની ડાળી હજીયે એટલે લીલી હતી ,
ફૂલ જેવા નામનો ત્યાં હિંચકો બંધાય છે.

ખાતમુહુર્ત એક વૃધ્ધાશ્રમનું આજે થયું,
ઠીક પાછળ પ્લોટમાં શ્રવણકથા વંચાય છે.

ઓઢણી ભીની હશે હા એમની ચોક્કસપણે,
આ પવન કંઈ સાવ અમથો એ તરફ જઈ વાય છે?

જીવમાં ગોબા પડે છે અર્થ એનો એટલો
કોક ભીતરમાં હજીયે શબ્દ થઇ પડઘાય છે

- હેમંત ગોહિલ ‘મર્મર’