અવિરત ચાલે છે શ્વાસ ચાલે છે ગાડી,
છે વાયુ, જળ, અજવાસ ચાલે છે ગાડી.
બાકી હાલ અમારા થયા હોત કઢંગા,
આપ રહો છો ચોપાસ ચાલે છે ગાડી.
સાવ આંધળી છે દોડ આજે માણસની,
સાચી-ખોટી છે પ્યાસ ચાલે છે ગાડી.
આઠમ કે નવમી ને પુનમ કે અગિયારસ,
રોજ નવો છે ઉપવાસ ચાલે છે ગાડી.
કે હું માણસ છું એટલું બસ જાણું છુ,
એક બે લક્ષણ છે ખાસ ચાલે છે ગાડી.
– પ્રવીણ શાહ
શીશ કોઈને શું ધરવાનું !
બસ એક ખુદાથી ડરવાનું.
ખીલવાનું અહી ફૂલ બનીને,
હા, સાંજ પડે કે ખરવાનું.
કદીયે લીધું ના રામનામ,
જાતે પથ્થર ને તરવાનું.
મંજિલ દૂર, સમય ઓછો,
આંખે સપના લઈ ફરવાનું.
તીર નહીં તો તુક્કો લાગે,
પાન હુકમનું ઉતરવાનું.
ભળશે માટી માટીમાં જઇ,
સિકંદર થઈને મરવાનું.
– પ્રવીણ શાહ
આભમાં અધ્ધર ઊછળવાનું ગમે,
અમથું પણ વાદળને અડવાનું ગમે.
તમતમારે છાંયડે બેસી રહો,
એકલા અમને ઊકળવાનું ગમે.
શોધવું, ફંફોસવું તો કંઇ નથી,
બસ પવન સાથે રઝળવાનું ગમે.
થાય કે વ્હેતો રહું હું વ્હેણમાં,
આ બરફ માફક પીગળવાનું ગમે.
સ્પર્શ ઝાકળનો મળ્યો છે ત્યારથી,
બાગમાં ખુલ્લે પગ ફરવાનું ગમે.
– પ્રવીણ શાહ
ના બન્યા એ બનાવ સાલે છે,
છિદ્ર વિનાની નાવ સાલે છે.
લાગણીની તરસ છે આ દિલને,
જળ વગરના તળાવ સાલે છે.
શ્વાસની આવ-જા જરા રોકો,
મનમાં છે એ તનાવ સાલે છે.
સ્વપ્ન આવે તૂટ્યા-ફૂટયા આજે,
એટલો છે અભાવ સાલે છે.
સમજીને નાસમજ રહેવું છે,
આ તમારો સ્વભાવ સાલે છે.
– પ્રવીણ શાહ
કંઈક વાતો આગવી પણ જોઈએ,
દિલમાં થોડી આશકી પણ જોઈએ.
સાદ કરીએ ને એ દોડી આવશે,
દિલને એવી ખાતરી પણ જોઈએ.
નીલવર્ણા આભની શોભા વધે,
એક ધોળી વાદળી પણ જોઈએ.
એ ગલીમાં રોજનું મારુ જવું,
એ ભલે છે સાંકડી, પણ જોઈએ.
ક્યાં જવાનું છે ખબર છે જેમને,
એક એવા સારથિ પણ જોઈએ.
– પ્રવીણ શાહ
દિલની આજે સફાઈ કરવી છે.
સૌની થોડી ભલાઈ કરવી છે.
જૂઠને સામે લાવવાનું છે,
સત્યની ક્યાં ખરાઈ કરવી છે ?
કંઈક આપીને કંઈક લેવું છે,
થોડી તો પંડિતાઈ કરવી છે.
કાચ ચમકી ઊઠે હીરા જેમ જ,
એટલી બસ ઘસાઈ કરવી છે.
કાલની વાતને મૂકી પડતી,
પ્રીત મારે સવાઇ કરવી છે.
– પ્રવીણ શાહ
લોક પરલોકમાં શરણ શોધું,
જિન્દગી છે હવે મરણ શોધું.
સ્વપ્ન મારા રખડી પડ્યા આજે,
આંખ બિડાય તો સ્મરણ શોધું.
સૂર્યને પણ ડૂબી જતાં જોયો,
ક્યાં હવે આશનું કિરણ શોધું.
હું ભલે એક બુંદ પાણીનું,
સિંધુમાં મારું વિસ્તરણ શોધું.
માણસે અસ્મિતા ગુમાવી છે,
એક માનવનું અવતરણ શોધું.
– પ્રવીણ શાહ
