દિલથી જીવ્યા, ખાતરી મૂકી જશે,
કવિ છે, થોડી શાયરી મૂકી જશે.
સ્નેહના આંબા ઉગાડ્યા છે ઘણા,
ફળ જેવા કે પાયરી મૂકી જશે.
ક્યાંય કંઇ પણ ખાનગી રાખ્યું નથી,
મેજ પર એ ડાયરી મૂકી જશે.
એક ફોટો ભીંત પર લટકાવશે,
એમ ખુદની હાજરી મૂકી જશે.
એય જાણે છે જવાનું છે હવે,
શ્વાસ છેલ્લે, આખરી મૂકી જશે.
– પ્રવીણ શાહ
મૌન વિશે શું વાણી કહેશે,
ખુદને સાવ અજાણી કહેશે.
દુઃખ ભૂલવા સૌ અહીં આવે છે,
સાકી એજ કહાણી કહેશે.
સૌના મન પર રાજ કરે જે,
એને તો સૌ શાણી કહેશે.
રાતે રાતે મહેકે એને,
સૌ રાતોની રાણી કહેશે.
હું આવું પર્વતને કોરી,
એમ નદીના પાણી કહેશે.
ઘરના, મનના લૂંટે ગોરસ,
એને મીઠો દાણી કહેશે.
– પ્રવીણ શાહ
સુખ ને દુઃખનો સમાસ જોયો છે,
એક ભગવો લિબાસ જોયો છે.
રહેવું ના રહેવું સરખું એને મન,
સંત જગથી ઉદાસ જોયો છે.
ત્યારે જીવનની ખુશ્બૂ આવે છે,
સંતને આસપાસ જોયો છે.
ગામ, ગિરા, નદી કિનારો પણ,
સંતનો અહીં નિવાસ જોયો છે.
દર્દ પર એ દવા લગાવી દે,
સંત આંખે ઉજાસ જોયો છે.
સંત વાણી-વિલાસમાં ડૂબ્યા,
પદ્યનો ત્યાં વિકાસ જોયો છે.
– પ્રવીણ શાહ
શ્વાસને શણગારવું અઘરું પડ્યું
દેહ ત્યાગીને જવું અઘરું પડ્યું
રાતથી એવા ગુનાઓ પણ થયા
સૂર્યને સમજાવવું અઘરું પડ્યું
મેં કર્યા ગાયબ ઘણાં બ્રહ્માંડને
હું પણું સંતાડવું અઘરું પડ્યું
ના ગમ્યું ઘરના સઘન અંધારને
જાતને અજવાળવું અઘરું પડ્યું
આખું જીવન એણે લીધું બાનમાં
દર્દને પંપાળવું અઘરું પડ્યું
–હર્ષ બ્રહ્મભટ્ટ
સાવ બુઠ્ઠો ચેતના હીન સ્પર્શ છે,
આ અડકવું ટેરવાંનું વ્યર્થ છે.
રોજ ઉગે છે જે મન આકાશમાં,
શબ્દ મારા કાવ્ય રૂપે અર્ઘ્ય છે.
સુખ દુ:ખ છે, સ્વપ્ન છે તો જિંદગી,
એ બધું તો હર ક્ષણે હર વર્ષ છે.
રોજ સરવૈયું તમે માંડો અહીં,
છે કમાણી કે વધારે ખર્ચ છે.
પ્રેમ ને ‘આનંદ’નો જયાં વાસ છે,
આપણે તો એ ધરા બસ સ્વર્ગ છે.
– અશોક જાની ‘આનંદ’
આમ તો આ બજાર ખાલી છે,
ભાવની ચઢ-ઉતાર ખાલી છે.
ના ઊગ્યો ચાંદ, ના ખર્યો તારો,
રાત જેવી સવાર ખાલી છે.
કંઇ જ સૂઝતું નથી હવે મનને,
એક તારો વિચાર ખાલી છે.
લાગણી કે ના પ્રેમ છે એમાં,
આ નજરના પ્રહાર ખાલી છે.
લાશ થઈને પડ્યો છે દેહ એમાં,
સમજોને કે મઝાર ખાલી છે.
– પ્રવીણ શાહ
જરૂરી હતું તો નિકામે ગયા,
અમે બસ ખુદાની લગામે ગયા.
જુઓ સૂર્ય પશ્ચિમ દિશામાં ડૂબે,
અમે પણ અમારા મુકામે ગયા.
મળે ઝેર તો પણ પીવાનું હતું,
અમે ટેવ વશ જામ-જામે ગયા.
પછી કાફલાને ભટકતો મૂકી,
અમે બે-ઘડી જાત સામે ગયા.
ઘણું ચાલી-દોડીને થાકી ગયા,
પછી શ્વાસ લાંબા વિરામે ગયા.
– પ્રવીણ શાહ
નિકામે- ઈચ્છાથી, આશાથી
