તડાક કરતો તડકો બોલે,
પડછાયાને લઈને ખોળે.
પહેલા ફરશે ખેતર ખેતર,
જાય પછી એ પોળે પોળે.
દોડી દોડી થાકે તો, એ
સરવરમાં જઈ જાત ઝબોળે.
સામો આવે, પાછળ આવે,
છત્તરમાં એ કાણાં ખોળે.
વૃક્ષોમાં છુપાતો ફરશે,
વા’ આવે- મલકાતો ડોલે.
માનવ એનો પાક્કો દુશ્મન,
એને તો પરસેવે તોળે.
– પ્રવીણ શાહ
A way of talking 
પ્રવીણભાઈ; સરસ ગઝલ.
દોડી દોડી થાકે તો એ,
સરવરમાં જઈ જાત ઝબોળે… વાહ,
તડકા વિષેના અનોખા કલ્પનોથી સભર ગઝલ… !!
વાહ તડકો ખરેખર સરસ બોલ્યો
સુંદર ગઝલ
ખૂબ સરસ, ટૂંકી બહેરમાં સચોટ વર્ણનથી શોભતી ગઝલ.
very nice pravinbhai, layano aanada aapi gayaa.
Vaah! Sundar Gazal!!
Sudhir Patel
સામો આવે, પાછળ આવે,
છત્તરમાં એ કાણાં ખોળે.
તડકાને બહુ સુ^દર રીતે નવાજ્યો આ જાનદાર ગઝલમાં, પ્રવીણભાઈએ.
વાહ! તડકા સાથે ફરવાની મજા આવી ગઈ.
સરયૂ
વાહ પ્રવીણભાઈ! સુંદર ગઝલ!
Mastani Gazal