રોશન કરી જા, યા તો પછી ભડભડાવી જા,
માચીસનો ધર્મ કોઈ પણ રીતે બજાવી જા.
સરહદની પેલે પાર પણ ઊગ્યાં છે આંસુઓ જ,
આ જળની વચ્ચે વાડ છે જૂઠી, મિટાવી જા.
મૃત્યુ પછી શરીર તો કેવળ શરીર છે,
મિત્રોની સાથે શત્રુના પણ શબ ઉઠાવી જા.
છે રેત ચોતરફ અને રહેવાની એ સદા,
નાનકડું તારું પ્રેમનું ઝરણું વહાવી જા.
અંતે બધી લડાઈના પાયામાં પેટ છે,
આ ધર્મ-દેશ-કોમના ઓઠાં હટાવી જા.
– પંકજ વખારિયા
સરસ ગઝલ; પંકજભાઈ.
“મૃત્યુ પછી શરીર તો કેવળ શરીર છે.”
અનુભવવા લાયક ઉક્તિ. 👍👍👍
મૃત્યુ પછી શરીર તો કેવળ શરીર છે,
મિત્રોની સાથે શત્રુના પણ શબ ઉઠાવી જા.
વાહ સુંદર ગઝલનો સુંદર શૅર
saras rachna.
આ શેર બહુ જ ગમ્યો
અંતે બધી લડાઈના પાયામાં પેટ છે,
આ ધર્મ-દેશ-કોમના ઓઠાં હટાવી જા.
આખે આખી ગઝલ ઉમદા વિચારોથી ભરેલી..
મસ્ત ગઝલ… !!
શરીરની સચોટ વ્યાખ્યા આપી….
સુંદર ગઝલ થઇ છે…
પંકજભાઈ ખુબ સરસ ગઝલ