આ બધા દેખાવ છે

દૂરતાના આ બધા દેખાવ છે,
છે નદી તો બેય કાંઠે નાવ છે…

ખૂટતી ખરચી ને લાંબી વાટ છે,
હાંફતા શ્વાસોનો શો પ્રસ્તાવ છે?

આંસુની ઇચ્છા અકારણ થાય છે,
ક્યાંક મારામાંય ઊંડી વાવ છે…

એક તરણું પહાડને માથે ચડયું,
પહાડનું દિલ પણ ઘણું દરિયાવ છે…

ગોઠવી જ્યારે રહ્યો શતરંજને,
એક મ્હોરું કહેતું, મારો દાવ છે…

• ચિનુ મોદી

પંક્તિ લખી

કોરા કાગળ પર લીટી દોરે સખી,
ને અમે એ માપની પંક્તિ લખી.

ચીતરે કંઇ એમ એનો એક હાથ,
જેમ ઝુલે વૃક્ષની એક ડાળખી.

આંખ ખોલું તો મને દેખાય એ,
એ કે જેને મેં હૃદયથી નીરખી.

એક વાદળ એમ ચાલ્યું જાય છે,
આભમાં જાણે કે જળની પાલખી.

કેમ પાણીમાંથી છુટું પાડવું,
એક આંસુના ટીપાંને ઓળખી.

–ભરત વિંઝુડા

આદરી… અધૂરી

આદરી છે અને અધૂરી છે,
જાતની જાતરા ક્યાં પૂરી છે ?

જીવવા યાદ બહુ જરૂરી  છે,
એટલે મેં સતત વલૂરી છે,

રાહ જોવામાં શૂરીપૂરી છે,
મારી આંખો ગજબની નૂરી છે.

ધૂળ શ્રદ્ધા અને સબૂરી છે !?
લાગે છે ભીરુતા ઢબૂરી  છે

ભાવ-સમભાવ- ધ્યેય નહિ હો તો-
જિંદગી કંઈ નથી મજુરી છે !

ખાસ મિત્રો છે થોડી દેહશત છે.
મુખમાં રામ બગલમાં છૂરી છે !

એકમાર્ગી નથી હૃદય મારું,
ચાહ પામ્યો છું… ચાહ સ્ફૂરી છે.

–બકુલેશ દેસાઈ

ખયાલ છે

(રથોધ્ધતા ગઝલ)

રૂડી આ જીવનની રવાલ છે,
એ જ તો સફરની કમાલ છે.

સૂર્ય શો હું બહુ ખુશખુશ છું,
ઉરમાં ધરતીનું વહાલ છે.

શબ્દ તો સતત શાંત સાંપડે,
અર્થ કેરી સઘળે ધમાલ છે.

એક એક પળના હિસાબમાં,
આખું આયખું ય મારું ન્યાલ છે.

થાય વ્યાકુળ કિશોર શીદને ?
સ્થિતપ્રજ્ઞ સરખો ખયાલ છે.

–ડૉ. કિશોર મોદી

જાતરા

એક પ્હાડની કંકર સુધીની જાતરા, 
ગર્જન તણી થરથર સુધીની જાતરા.

અઠવાડિયામાં સોમથી ઇતવાર લગ,
ઘરથી શરૂ થઇ ઘર સુધીની જાતરા.

દિનરાતના ફેરા હતા નકશા વગર,
જીવન કરે નશ્વર સુધીની જાતરા.

વચ્ચે મળે અગણિત પડાવો જન્મના, 
છે જીવની ઇશ્વર સુધીની જાતરા.

છે ‘કીર્તિ’ની આખી સફર બનવું વમળ,
પથ્થર રચ્યા ઘમ્મર સુધીની જાતરા.

–કીર્તિકાન્ત પુરોહિત