રેખા છળે

હાથને જ્યાં હાથની રેખા છળે,
ભાગ્ય એને ભાલનાં ક્યાંથી ફળે !

બેઉ પડ વચ્ચે સૂરજ ને ચંદ્રના,
એક ડોશી રોજ અજવાળાં દળે.

નીકળે દરિયાને મળવાને નદી,
શું કરે જ્યાં માર્ગ વચ્ચે રણ મળે !

ક્યાં ધુમાડો છે હૃદયની આગમાં !
શાપવશ એ તો સદા છાનું બળે.

એક એવી યાદ છે જે આવતાં,
સ્તબ્ધતા સૂનકારમાં જઇને ભળે.

શબ્દ અસ્થિથી ઘડાયો હોય તો,
શક્ય છે કે મૌનનો મેરુ ચળે.

– બાબુલાલ ચાવડા ‘આતુર’